Hallo allemaal!

Na de eerste cultuurshock te hebben overleefd is hier weer even een update vanuit India J

De treinreis naar Lucknow verliep niet helemaal vlekkeloos, ik zal jullie de details besparen maar laten we het er maar op houden dat de conducteur niet echt blij met me was en ik gelukkig mijn reispillen mee had. In Lucknow op het station werd ik opgehaald door iemand van Aiesec en na de gebruikelijke politie-ondervragingen reden we naar het huis waar ik zou gaan wonen. Dat viel behoorlijk tegen, ik ben de enige buitenlander tussen allemaal indiase meiden. Ze waren heel aardig, daar niet van, maar ook best wel saai. Behalve werken, studeren en tv kijken (in het Hindi...) deden ze niet veel. Na een week had ik het daar dus wel gezien en kon ik na een paar telefoontjes met Aiesec Lucknow verhuizen naar een ander huis waar ook 2 aiesec-trainees kwamen wonen, 2 meiden uit Polen. Toen ik daar aankwam was het wederom best wel een shock, er was helemaal niks in huis, behalve dan deze 2 poolse meiden, 1 matras en een paar (lege) flessen poolse wodka. Zij woonden daar zo al een paar dagen en hadden er intussen ook wel genoeg van.. dus toen begon het eindeloze gebel met Aiesec of ze toch alsjeblieft wat bedden, matrassen, stoelen en kookspullen konden regelen, in ieder geval alles wat in een normaal huis aanwezig is... Toen dat niet werkte ben ik twee keer heel boos geworden en wonder boven wonder was alles toen binnen anderhalve dag geregeld. Nouja, bijna alles. We wachten nog op een koelkast en inmiddels hadden we zelf ook al een winkelcentrum gevonden en de belangrijkste dingen gekocht.

Ondertussen was ik ook nog elke dag op mijn stage te vinden, wat me echt heel erg goed bevalt. Ik heb hele leuke collega's en interessant werk. Eerst begin ik met een onderzoek naar de situatie van thuiswerkende vrouwen die voor veel te weinig geld Chikan-art maken, dat is een soort borduurwerk waar Lucknow bekend om staat. Als dat klaar is ga ik samen met Farida, de oprichtster van de NGO, bij de state government langs en met hun programma's bedenken voor bijvoorbeeld zorgverzekeringen, een minimumloon, kinderopvang, scholing, arbeidswet, kortom alles wat voor ons in Nederland heel normaal is maar wat voor deze vrouwen in de informele sector nog ontbreekt.

Er zijn nu ook nog 2 andere trainees in ons huis, een meid uit brazilie en een jongen uit Japan. Echt een gezellig clubje en we zijn al een paar keer uitgeweest en wat bezienswaardigheden in Lucknow bezocht. Bijvoorbeeld een soort Moskee-monument, waar overigens geen bal aan was.. De indiase toeristen dachten er blijkbaar ook zo over want ze maakten vooral foto's van ons... Hetzelfde gold voor de dierentuin, wij waren veel interessanter dan de apen en olifanten. Je kan geen meter lopen of er vraagt wel weer iemand ‘foto foto'.

Ook het uitgaan is hier heel anders dan in Nederland, maar daarover later meer. Deze blog is inmiddels al wel lang genoeg en omdat foto's soms meer zeggen dan woorden zal ik ook proberen zo snel mogelijk wat mooie plaatjes te plaatsen!

Als jullie komend weekend Carnaval aan het vieren zijn ben ik waarschijnlijk in Agra, bij de Taj Mahal!

In ieder geval heel veel plezier gewenst en ik ben benieuwd hoe het allemaal in NL is!

Liefs, kathrine